hap yutamamak

büyük ihtimal psikolojik bir olay ama hala aşamadığım bu mevzu herhangi bir hap içmem gerektiğinde kabusa dönebiliyor. ezip suya karıştırıp mı içmedim, çiğneyipte mi yutmadım, ekmekle yicektim bir seferinde vazgeçtim. o iğrenç tat hep midemi kaldırıyordu. üstüne gitsem zorlansamda aşabilirim ama asıl derdim etrafımdakilerin hele liseden bir arkadaşımın şeker gibi yutması bu kafam kadar hapları. ben o bebek asprini denen küçücük şeyi bile boğazımdan geçiremezken. sırf doktor hap verecek diye hastalanmaktan korkardım ilkokul-ortaokul döneminde. o yaşlarda iğne yemeyi hap yutmaya tercih edebilirdim. aşılması gereken gereksiz bir korku gibi birşey bu. ayrıca (bkz: hapı yutmak)

çiğneyip yutayim dedim az kalsın dil felci geçiriyordum bir hapın tadı bu kadar mı acı iğrenç olur öğk. vücudum şimdi bunu bana yapıyorsa ilerleyen zamanlarda bu bana ne yapmaz diyerek iyileşmeli bence.

hap yutamıyorum abi. biz de yutamıyorduk ama 6 yaşında falandık diye dalga geçebilirsiniz izin veriyorum. ya ağzıma atıyorum hapı tam böyle gidiyor o an şimdi ya nefes borumun oradaysa ve ben yutkunursam nefes boruma kaçarsa hemen ölürsem diye düşünürken hop çıkartıyorum ağzımdan hapı. tekrar atıyorum ya yanlış boruya denk gelirse diye tedirgin olup yine çıkartıyorum. ya bi insan yemek borusuna mı yakın nefes borusuna mı diye düşünür mü ya hap içerken

özellikle antibiyotik hapları parmak kadar olduğu için 10 yıl sonra tekrar iğne oluyorum. boğaz iltihabı allah belanı versin.

su ile yutamayacağım şey yok. susuz sadece bebe aspirini. bi keresinde 4 tane art arda almıştım bayılıyodum amk o iç titremesini unutmam hala

kuzenim yanında ben yoksam asla yutamaz ve illa beni çağırır yanına.. ha benim yaptığım hiçbir şey yok yaptığım tek şey " hadi iç bir andan bol suyla bir şey olmaz ne olacak amk" demek. başka da bir şey yapmıyorum jkdk ama etkili söylerim ahahah

Şu hayattaki en büyük çilelerimden birisidir. Bir on sene evveli bal yedikten sonra ağzımda gevelediğim balın mumunu yutmaya çalışırken boğazımda kalmasına bağlı olarak bir süre nefessiz kalmam ve o mumu ittirebilmek için Erol Taş misali koca sürahiyi başıma dikerek kurtulmama bağlı olarak oluşan nefessiz kalma korkusu, yine aynı dönemlerde hap yutarken hapın boğazıma yapışıp kalması ve yine Erol Taş manevrasıyla hayata dönmem neticesiyle o korku iyice tavan yaptı. Yıllardır hap yazan doktorlara Küçük Emrah bakışlarıyla "hocam şurubu yok mu bunun, iğneye bile razıyım ama hap verme" yakarışlarım ne yazık ki hep sonuçsuz kaldı. Yaklaşık 10 küsür senedir hiç bir hapı tek hamlede yutamıyorum, zararlı olmasına rağmen ön dişlerimle o hapı küçük parçalar halinde dilimleyip 2-3 bardak eşliğinde içimden kelime-i şehadet tekrarlayarak içiyorum, ölürsem imanım biraz daha sağlam gideyim düşüncesiyle. 1 haftadır da vitamin hapı kullanıyorum ama hap da hap yani bildiğin kafam kadar, her sabah kahvaltıdan sonra ister istemez strese giriyorum. Yani bir hapla bir insan evladı yaklaşık 6-7 bardak suyu nasıl tüketebilir, korku işte. Dün canıma tak etti eczacıya sordum, "abi ben bunu kemirsem problem olur mu" diye. "Kafana göre takıl kardeşim problem olmaz" dedi. Yani umarım beni başından savmak için öyle dememiştir. Bugün ilk defa kahvaltımı keyifle yaptıktan sonra mutlu bir şekilde hapı yedim, evet yedim. Durduk yere vücuda mutluluk hormonu salgıladım resmen.

Çocukken çok korkardım. Bu yüzden gittiğim her doktordan hap yerine şurup şeklinde vermesini isterdim. Sanırım küçükken boğazıma kemik kaçmasından dolayı bir travma yaratmıştı bende. Babamın beni önüne alıp ne şekilde çıkartmaya çalıştığını ve annemin elini boğazıma sokuşunu falan hatırlıyorum. Tam travma. Büyüdükçe de ilaçlara bolca maruz kalmak zorunda olduğum için alışmam gerekti artık. Şimdi bile ilacı iyice boğazıma doğru koyup kafamı dikemeden yutamam..

Arkadaşlar küçücük hapı nasıl yutamıyorsunuz, o kadar büyük şeyleri yiyorsunuz tarzı cümleler sakın ama sakın kurmayın. Mesela ben kurdum ve belamı buldum. 22 yıl boyunca her türlü hapı gık bile demeden yutmuş bir insan olarak sürekli hayret ederdim işte küçücük hap nasıl yutamıyorlar falan diye hatta sanırım birkaç kere kınama tarzımsı dalga geçtiğimde oldu. Neyse birkaç kere hapın boğazımda yapışıp nefessiz kalmam sonucu ben de bu illet duruma düştüm. Küçücük bir hap bile olsa ağzıma aldığımda psikolojik olarak iyi hissetmediğim için direkt boğazım kilitleniyormuş gibi kapanıyor yani hapı ağzımdan atmadan da açılmıyor. Psikolojik olduğunu biliyorum, 22 yıldır her türlü hapı sorunsuz şekilde içtiğimide biliyorum ama gelin görün ki bunları bilmek yetmiyor ve göt kadar hapı ağzımda sağa sola hareket ettire ettire 4-5 bardak suyla anca içiyorum. İşin kötü tarafı öyle keyfi içilecek haplarda değil içme zorunluluğum olan haplar. Bilmiyorum sanırım kırıp içeceğim, kırma çoğu durumda sorunlara yol açıyor örneğin bağırsakta çözülmesi gereken bir ilacı kırıp koruyucu kısmına zarar verdiğiniz için direkt midede çözülüyor ve çeşitli sorunlara yol açıyor ama bunda öyle bir durum yok gibi duruyor varsa da yapacak bir şey yok gibi :D

küçükken anamla çok cebelleşirdik.... oda oda kaçardım hap yüzünden :(

migren hastası olunca avuç avuç içiyorsunuz bana mısın demiyor

Doktor bir ilaç vermiş parmağımın yarısı büyüklüğünde. Annem diyor ki “fitil mi o”. Ben bile şüpheye düştüm, yok ay bildiğin hapmış. Hap yutmakta sıkıntı yaşamıyorum çok şükür ama bir arkadaşım var her hapı susuz yutabiliyor mesela 3 erli ağzına atıp lık lık yutabiliyor. Ah ahhh, millette ne meziyetler var …

Bu benim için cidden zor olan bir eylem. Neden hap diye bir şey çıkartmışlar diye ağlıyorum her seferinde . Yutamıyorum ya yutamıyorum totişimden iğne yapsınlar daha iyi ama hap yutmayım. Her seferinde grip ya da nezle olduğumda doğal yollarla yani zencefil ıhlamurla falan geçirmeye çalışıyorum ama hap yutmam gereken bi hastalığım olursa hapı yuttum ... Küçükken arkadaşlarımla büyük büyük taşları yutma yarışı yapardık epey taş yutmuşluğum vardır ama büyüdükçe karpuz çiğidi bile zor yutar oldum. Sürekli fırça yiyorum ailemden bu konuda ama yutamıyorum zıkımı ben napayım yaa .

Agumentin midir nedir o Allahın belası antibiyotiği hayatım boyunca yutamadım. İkiye böldüm yine yutamadım. Artık suda eritiyorum. Kabusum oldu ilaç